فیزیولوژی حنجره09146590651

فیزیولوژی حنجره

 

اگر نیروهای اصلی در عمل adduction را مورد توجه قرار دهیم، شامل نیروهای حاصل از انقباض عضلات کریکوتایروئید و اینتر تایروئید هستند که مسول نزدیک کردن تارهای صوتی می باشند.عضله کریکوتایروئید تنها عضله ای است که از عضلات داخلی حنجره بوده و توسط عصب راجعه حنجره ای عصب دهی نمی شود. این عضله عصب خود را از شاخه خارجی عصب حنجره ای فوقانی می گیرد. عضله اینترارتنوئید به صورت دوطرفه توسط عصب راجعه حنجره ای عصب دهی می شود.عضله کریکوتایروئید موجب افزایش کشش در طول چین های صوتی شده و با انقباض فیبرهای فوقانی قدامی (pars recta) به عنوان یک adductor کوچک عمل کرده و با ایجاد adduction بیشتر ، زائده صوتی بیشتر پایین می اید.با انقباض عضله کریکوتایروئید در سمت فلج ، آرتنوئید کمی جلوتر امده اما به جایگاه قدامی-تحتانی قوس چرخشی خود به طور کامل نمی رسد.در نتیجه در هنگام عمل دم تارصوتی که تازه فلج گردیده به همراه زایده صوتی آرتنوئید مربوط به ان از نظر عمودی کمی پایین تر از تار صوتی سالم قرار می گیرد.(شکل 25-6).در تضاد با ان ، در طی عمل آواسازی ارتنوئید چین صوتی فلج به صورت معمول در جایگاه بالاتری نسبت به چین صوتی سالم واقع شده است.(شکل 26-6)  در هر دو حالت ارتنوئید سالم نسبت به ارتنوئید فلج بیشتر می چرخد. بنابراین، اگر پرسش شود که تار صوتی فلج از لحاظ عمودی در بالا یا پایین تار صوتی قرار دارد ، پاسخ این است که قرارگیری تار صوتی فلج به فاز چرخه تنفسی بستگی خواهد داشت.

در هنگام دم بی صدا، وقتی حنجره را از بالا نگاه کنیم ، برجستگی توسط غضروف ارتنوئید،کورنیکولیت و کونیفورم در سمت فلج دیده می شود. در مقایسه با این برجستگی که در سمت تار صوتی سالم جلوتر و به سمت وسط به نظر می اید.

در حالتی که عضله کریکوتایروئید نقص عملکرد پیدا می کند، زمانی است که ضایعه ای در عمق جمجمه ایجاد شده و یا بیماری هایی که عصب واگ را دچار اسیب های بزرگ نموده است.

در شرایطی که عضله کریکوتایروئید فعال نیست، ارتنوئید در محدوده خلفی و بالایی قوس حرکت خود قرار دارد. بنابراین جین صوتی فلج به صورت چشمگیری به طرفین حرکت کرده و فاصله عمودی زیادی نیز بین دو تار صوتی ایجاد می گردد.در این حالت سعی برای قرار دادن چین های صوتی به سمت خط وسط توسط ترزیق تفلون و همچنین توسط تیروپلاستی نوع  I در شدت و کیفیت صوت مشکل بوجود می اورد. اصلاح و ترمیم اختلاف عمودی –میانی بین دوتار صوتی به وسیله نزدیک کردن ارتنوئید ممکن است. مهم است که شکافی که در زایده عضلانی بوجود می اید، دقیق باشد تا فشار کافی و مناسب به ارتنوئید چین صوتی سمت فلج وارد شود. در این حالت، ارتنوئید به اندازه کافی جلو و پایین حرکت کند تا در زمان بلع و اواسازی به ارتنوئید سمت مقابل برسد.

وقتی عضله کریکوتایروئید سالم است حذف و از بین رفتن فاصه عمودی تارهای صوتی درglottal معمولا با روش ترزیق مواد و تیروپلاستی نوع  I انجام می شود. موفقیت در انجام این روش بیشتر یک شانس است تا یک منطق درست. موادی که در درون چین های صوتی ترزیق می شود در عوض ماندن در همان مکان ترزیق به همان اندازه در بعد تحتانی نفوذ می کند. مواد ترزیق شده غشای تار صوتی در بعد عمودی به همان اندازه وسیع می کند.بنابراین روش ترزیق مواد می تواند فاصله عمودی بین تار صوتی را نیز از بین ببرد.با این وجود ترزیق مواد درون چین های صوتی مشکلاتی نیز دارد.از جمله اختلال در کیفیت صدا.ترزیق به درون چین صوتی به جای طرفین ان اکثرعملی نادرست به حساب می اید. ترزیق باید در طرفین چین های صوتی انجام شود تا از stiffness تار صوتی و گرفتگی زیاد صدا جلوگیری شود.

تفلون پس از ترزیق نمی تواند حرکت کند. بنابراین مکان ان ثابت ودر همان مکان ترزیق است.چربی و کلاژن پس از ترزیق می توانند حرکت کنند و در مکان های مختلف تار صوتی قرار بگیرند.توانایی قرار گرفتن مجدد این مواد درجای خود از دیگر مزایای این دو ماده در مقایسه با تفلون است.علی رغم نگرانی ها در مورد روش ترزیق، وقتی مواد مناسب به طور ایده ال ترزیق شوند،اغلب ممکن است زایده صوتی ارتنوئید در حالت مناسب و یا در نزدیکی حالت مناسب خود برسد.

ساتالوف موفقیت های زیادی را در مورد استفاده از چربی خود بیمار گزارش داد. مواد ترزیق شده در طرفین تار صوتی قرار بگیرد ، اما نباید از یک سوم میانی بخش غشایی تار صوتی عقب تر باشند. برعکس تفلون، چربی باعث می شود که برآمدگی اندکی در طول لبه چین صوتی بوجود آید. وقتی که غشای چین صوتی به سمت خط وسط حرکت میکند، آرتینوئید به صورت غیر فعال و توسط ارتباطاتی که با لیگامان صوتی دارد ، کشیده می شود( از طریق زایده صوتی ارتینوئید).

به علت شکل و ساختار مفصل کریکوارتنوئید تنها حرکت قدامی –تحتانی صورت می گیرد.لگر مواد تزریق شده بسیارعقب تزریق شوند، موجب بالا رفتن زایده صوتی و در نتیجه مانع از قرار گرفتن ارتینوئید در وضعیت صحیح خود می شود.

ضخامت لبه میانی چین های صوتی بسیار کم است. متوسط ایمپلنتی که در تیروپلاستی نوع  I استفاده می شود چند میلی متر ضخیم تر از این لبه های نازک تار صوتی حقیقی است. در نتیجه وقتی ایمپلنت به صورت صحیح قرار بگیرد، عرض اضافه ایمپلنت نه تنها باعث میانی شدن لبه چین صوتی می شود، بلکه چند میلی متر اضافه تر در فضای زیر چاکنای ایجاد می گردد که در نزدیک و بسته کردن عمودی تار صوتی مفید است.

09146590651

دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp