اصطلاح شناسی و اختلالات مربوط به گفتار و زبان 09146590651
اصطلاح شناسی و اختلالات مربوط به گفتار و زبان:
الف- اختلالات زبانی
تعریف اول:هرگونه مشکلی که در تولید و دریافت علایم زبانشناختی بدون در نظر گرفتن عوامل محیطی وجود داشته باشد که طیفی از فقدان کامل گفتار تا نقایص نحوی ظریف را شامل می شود. همچنین ناتوانی یا محدودیت در توانایی کاربرد علایم زبانشناختی که برای ارتباط به کار می رود.
این اختلالات به دو دسته ی عمده تقسیم می شوند. 1- اختلالات زبانی دوران رشد (تاخیر در رشد گفتار و زبان کودکان) 2- اختلالات زبانی بعد از دوره ی زبان آموزی
تاخیر در رشد گفتار وزبان کودکان:
کودکی که سخن گفتن خود را در سن معمول شروع نمی کند و یا سن زبانی او پایین تر از سن تقویمی اش می باشد دچار چنین اختلالی می باشد. این کودکان ممکن است درک نسبتا خوبی داشته باشند ولی در زمینه ی گفتار به درجات مختلفی اختلالات متعدد تلفظی و یا گفتار کاملا نامفهوم داشته باشند. مواردی هم مشاهده می شود که این کودکان گفتار روان دارند ولی محتوای گفتار آنها متناسب سن و موقعیت گفتگو نمی باشد.
زبان پریشی:
از دست رفتن مهارتهای زبانی چه از نظرحسی و چه از جنبه حرکتی زبان پریشی یا آفازی نامیده می شود. علت بروز این اختلال ضایعاتی است که در مراکز مغزی به وجود میآید.09146590651
دکتر جعفر معصومی دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com
https://telegram.me/jafarmasumi
