مشکلات درکی09146590651

مشکلات درکی:

-از لحاظ درکی کودکان آسیب دیده زبانی طیف وسیعی از مشکلات رانشان می دهند.

-درک ممکن است موقعیتی وانتخابی باشد

-کودک پرحرف ویا زبان کلامی نامناسب سبب می شود که ما فرض کنیم کودک زبان کمتر را بهتر خواهد فهمید.

-درک ممکن است تحت تاثیرعوامل ذیل الذکر باشد:1-نویز محیطی2-عوامل حواس پرت کن بینایی3-عوامل مربوط به زمان روز4-سردی ویاعوامل متغییر آب و هوا

کارهای عملی وبینایی:

-یکی از عوامل مفید در رشد توجه وتمرکزو درک آن است که کار را از نقطه ی شروع کنیم که کودک در آن قرار دارد.

-برای افزایش پیچیدگی وافزایش ارکان توالی حافظه بینایی تعداد       وترتیب قرارگیری آنها را تدریجا افزایش می دهیم.

-کودک باید با سنجش مستقیم پسنوردی رااز خطاهای موجود در زنجیره متوجه شود.

-بیشتر کودکان دوست دارند کار را بااشیاء انتزاعی شروع کنند.

-حافظه وتوالی اشیاء با جفت کردن 8تا10 شی مختلف انجام می گیرد.

فعالیت های سمبولیک:

کودکان آسیب دیده زبانی که مشکلات درکی دارند ودامنه توجهشان پایین است از فعالیت های سمبولیک زیر نفع می برند1-کنترل ودستور     2-جور کردن 3-پیدا کردن 4-جور کردن اشیاءروزمره باتصاویر

-اگر از بین اشیاءسریع عبور نماییم ممکن است سبب شود که کودک تاریکی را برای اشیاءدرنظر بگیرد.

09146590651

دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp

 

ارزیابی زبانی لارسپ09146590651

       

      یک ازمون استاندارد نمی باشد اما برای ازمون رشد توانایی گرامر بیانی کودکان بالای 5-4 سال مورد استفاده قرار می گیرد

ü      (1976 garman &fletoher&crystal)

      این ازمون درتجزیه زبان شناختی پیشرو است و به همین دلیل شناخته ترین است .مدت زمان اجرای ازمون زیاد است و به همین خاطر به ان استفاده می گردد .اما کسانی که از ان روش های خو دشان را برای این ازمون بکار می برند.

      تفاوت زبان خود به خود و بر انگیخته شده –هم از لحاظ شکل و هم از لحاظ مقدار-ممکن است تجزیه تحلیل دقیق تری را بخواهد مخصوصأ باید از لحاظ توانش ارتباطی جامع کودک بررسی گردد.هر چند که این تکنیک ممکن است به مهارت نیاز داشته باشد با این وجود تجزیه تحلیل نمونه های زبانی با استفاده از برنامه های کامپیوتری میتواند سرعت بیشتری به تجزیه و تحلیل بدهد(بی شاب 1984(

     با وجود ان که تحریک کودک برای تولید نمونه های زبانی برای تجزیه تحلیل میتواند مشکل باشد وحتی ممکن است هرگز فراتر از مرحله 4 مقیاس نرود اما دیدسیستی تیک برای گرامر بیانی این کودکان ضروری است   وتولید نمونه ها توسط کودک می تواند خیلی عجیب غریب باشد اما این می تواند بخوبی نمونه ای از یک الگوی زیر بنایی باشد. شاید ضربه خودترین (بدترین) خصوصیت ذکر شده ممکن است زمانی باشد که نمونه ای را مطالعه نمائیم که در ان شکل گرامری تولید شده کم باشد و ماهیت ساختار ثابت باشد.

09146590651

دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp

 

انواع رفتارهای بازیافتی در آفازی09146590651

نوع مختلف از رفتارهای بازیافتی وجود دارد که عبارتند از :

1-    ارتباط معنایی ( تولید یک یا چند واژه که از نظر معنایی با واژه هدف مرتبط می باشند )

2-    توصیف کلمه مورد نظر

3-    تعمیم ( گفتن طبقه ای که کلمه مورد نظر به آن متعلق است

4-    تاخیر ( مکث کردن و سپس بیان واژه

5-    ارتباط آوایی ( تولید واژه ای که از نظر آوایی مشابه با واژه هدف میی باشد )

ارتباط معنایی در اکثریت موارد سبب به خطر آوردن واژه مورد نظر توسط بیمار می شد این شیوه به وسیله همه بیماران مورد استفاده قرار می گرفت ولی اکثرا برای بیماران دارای ضایعه خفیف ( سطح بالاتر ) موثر بود توصیف در 57 درصد موارد موفقیت آمیز بود بوسیله همه بیماران استفاده می شد ولی برای بیماران خفیف بهتر از بقیه گروهها بود تعمیم در 57 در صد موارد استفاده می شد ( بیشتر توسط بیماران دارای ضایعه شدید ) گرچه برای بیماران خفیف موفقیت آمیز تر بود تنها یک بیمار برای به خاطر آوردن اسامی از ارتباط آوایی استفاده می کرد که این روش در 17 درصد موارد سبب موفقیت او می شد مارشال متذکر شد که این ارتباطات مورد استفاده برای بیاد آوردن واژگان تصادفی نبوده منعکس کننده چگونگی نزدیک شدن بیمار به واژه مورد نظر می باشند ( شیوه بازیافت مورد استفاده توسط بیمار را نشان می دهند ) آیا استفاده از یک شیوه خاص نوشتاری می تواند سبب تسهیل عملکرد بیماران آفازیک شود ؟

در تحقیقی که توسط بون و فردمن 1976 بر روی تواناییهای افتراقی بیماران آفازیک در جنبه های خواندن و نوشتن دست نویس و موارد چاپی انجام شد مشخص گردید که در گروه بیماران تفاوت معنی داری بین این دو روش ( دست نویس و چاپی ) نوشتن یا خواندن وجود ندارد ولی به دلیل وجود تفاوتهای فردی در بیماران درمانگران باید مشخص کنند که بیمار در کدام شیوه توانایی بیشتری دارد .

آیا تمرکز صرف بر ورودی می تواند سبب تسهیل عملکرد بیانی بیمار شود ؟ کوشنز و وینیتز 1977 این مسئله را با استفاده از یک برنامه آموزشی زبانهای خارجی به افراد غیر آفازیک که نیازی به تولید کلمات نداشت و فقط باید به تصاویر اشاره می شد مورد بررسی قرار دادند .

19 واژه (اسم) در106 قاب عکس به بیمارارائه شد و بیمار می بایست به تصویر ( پس از گفتن نام آن توسط درمانگر ) اشاره کند.درورت اشتباه بیمار، واژه تکرار شده ودرمانگر به تصویر اشاره می کرد . این شیوه آموزش در طی دومین ماه پس از شروع بیماری آغاز شد و 12 جلسه درمانی در طی این ماه برگزار گردید .بیمار در طول سومن ماه ، هیچ برنامه درمانی نداشت و9 جلسه درمان نیز در ط ماه چهارم برگزار شد . بیمار در طول هیچ یک از این جلات ، بیمار واژه ای را بیان نکرد . پس از ماه های دوم ، سوم،چهارم،پنجم و ششم پساز شروع بیماری، آزمون نامگذاری (به یادآوردن اسامی) بعمل آمد. نتایج به دست آمده نشان داد،با اینکه بیمار قبل از شروع درمان ،هیچ یک از 19 واژه را نمی توانست نام ببرد، پس از 11 جلسه درمان ، 63درصد از آنها را صحیح تولید می کرد . یک ماه بعد و بدون داشتن برنامه درمان ، این درصد 42 تقلیل یافت . پس از سومین ماه، بیمار توانست 100 درصد کلمات را بیان نماید . این شیوه آموش به درک واژه گان درمان نشده نیز تعمیم یافت . بنابراین موفقیت در تولید ، باید منعکس کننده موفقیت بیمار در درک باشد.

بطورخلاصه می توان گفت بهترین روش بهبود عملکرد بیانی بیمار، بالا بردن میزان درک اوست. آموزش به بیمار، در این جهت که بتواند به ارزش پاسخهای غر صحیح پی ببرد ، خود شیوه ای تسهیل کننده است. درمانگر نباید پاسخهای بیمار را رد کرده و نسبت به آنها واکنش (منفی) نشان دهد. ما باید از اطلاعات ( دانش) بیمار استفاده کنیم (سوالات بله- خیر) و به طریق موثر عملکرد آنان در نوشتاروگفتارپی ببریم.

09146590651

دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp

 

تاثیر سرعت ارایه محرک در بیماران آفازیک09146590651

سرعت ارائه محرک

ابین و ادواردر 1967 24 بیمار آفازیک را در زمینه تشخیص صداهای گفتاری مورد ارزیابی قرار دادند 25 جفت هجا در دو حالت : 1- بدون هیچ تاخیری بین دو هجا ( دو هجا مر بوط به جفت هجاهای تحریکی   2- با تاخیر 200 میلی ثانیه بین آنها برای بیماران خوانده شد بیماران باید قضاوت می کردند که آیا 2 هجای گفته شده یکسانند یا خیر ؟ نتایج بدست آمده نشان داد میزان پاسخهای صحیح بیماران ( بیشتر در مورد بعضی از بیماران ) همراه با افزایش زمان وقفه بین ارائه دو هجا افزایش می یابد ( این نتیجه در مورد بعضی بیماران بارزتر از بقیه بود )

بی یر 1974 در مطالعه ای بر روی یک بیمار مبتلا به کری لغت پی برد که وقتی سرعت ارائه به یک سوم میزان طبیعی و یا کمتر کاهش می یابد درک جمله و توانایی تکرار به طور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا می کند وقتی ارقام با وقفه های 3 ثانیه ای ارائه می شدند در مقایسه با وقفه های 1 ثانیه ای افزایش مشخص تری در عملکرد بیماران مشاهده می شد همچنین مشخص شد درک بیمار در سرعت ارائه 45 کلمه در دقیقه بهتر از سرعت ارائه 150 کلمه در دقیقه می باشد .

سر مارک ومورینز 1976 عملکرد پنج گروه یعنی : بیماران آفازیک بیماران الکلیک کورساکف بیماران متلا به آسیب نیمکره غیر غالب بماران الکلیک و گروه کنترل را در زمینه شناخت کلمات بایکدیگر مقایسه کردند و پی بردند که در سرعت طبیعی عملکرد بیماران آفازیک پایین تر از چهار گروه دیگر است آنها همچنین متذکر شدند وقتی سرعت ارائه محرک کاهش می یابد بیماران آفازیک پیشرفت قابل ملاحظه ای را در عملکرد خود نشان می دهند در حالیکه سطح عملکرد گروههای دیگر تغیری نمی کند .

شیهان و همکارانش 1973 پاسخهای داده شده توسط 30 بیمار آفازیک به 14 نوع مختلف از سوالات آزمونهای زبانی را در 3 موقعیت مختلف بررسی کردند: 1- وقفه های 150 میلی ثانه ای بین هر جفت واج کلمات ایجاد شده بود   2- همان زمان (قبلی ) در مجموع در بین کلمات گنجانده شده بود بنابراین تولید گفتار کندتر بود   3- سرعت گفتاری طبیعی

نتایج بدست آمده نشان داد که کاربرد این شیوه تنها در پیشرفت عملکرد بیماران جوانتر ( آنهایی که زیر 50 سال سن داشتند ) مور است این پیشرفت رفا در وضعیت اول ( که در آن تاخیر ها در بین هر جفت واج ایجاد شده بود ) مشاهده گردید محققین معتقد بودند که در این وضعیت بیمار توالی صحیحی از واجها را می شنود و این خود به درک بهتر بیمار از کلمات کمک می کند

این سوال مطرح است که مدت زمان ارائه این محرک های بینایی و وقفه هایی که می توان بین ارائه آنها ایجاد کرد تا چه اندازه مهم می باشد ؟ بروک شایر 1971 در این زمینه به انجام دو بررسی بر روی 6 بیمار آفازیک پرداخت و از آنها خواست تصاویر ارائه شده را نام ببرند و یا کلمات روی صفحه را بخوانند در یک بررسی محرکها به مدت 3-5-10و 30 ثانیه ارائه می شدند و زمان وقفه بین هر دو مورد ارائه شده توسط خود بیماران مشخص می شد او در نتیجه این بررسی پی برد که افزایش زمان ارائه محرکها سبب پیشرفت نامگذاری بیماران می شود و شرایط تعیین شده توسط خود بیماران ( زمان وقفه بین هر دو مورد ارائه شده ) در بر دارنده بهترین نتایج برای آنان است از آنجایی که بروک شایر پیشرفت سریعی را در عملکرد بیماران بین زمان ارائه 3تا 5 ثانیه مشاهده کرد و بازدهی بدست آمده از 5 تا 30 ثانیه کمتر از آن بود نتیجه گرفت که زمان ارائه 5 ثانیه بهترین مدت ارائه برای بیماران است در بررسی دوم همه محرکها به مدت 3 ثانیه ارائه شدند ولی وقفه های بین آنها 0-3-5-10یا 30 ثانیه بود نتایج بدست آمده نشان داد در ارائه وقفه های 0-3-5و10 ثانیه تفاوت کمی در عملکرد بیماران وجود دارد در حالیکه زمان وقفه 30 ثانیه عملکرد بیماران را به گونه ای معنی دار افزایش می دهد به طور کلی می توان گفت تاثیر افزایش زمان وقفه بین ارائه محرکها بر عملکرد بیماران بسیار کمتر از تاثیر افزایش زمان محرکها می باشد .

بروک شایر در دو آزمایش دیگر متوجه شد که بیماران در شرایط ارائه محرک برای فقط 10 و 30 ثانیه بهتر از وقتی عمل می کنند که زمانهای 3و5 ثانیه هم وجود داشته باشد این مسئله مشخص شد که ارائه کوتاه مدت تنش را افزایش می دهد و این خود عملکرد بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد این مداخله تنها محدود به ارائه کوتاه مدت نیست بلکه در مورد شرایط ارائه طولانی تر هم صدق می کند .

09146590651

دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp

 

مقیاس های رشد زبانی رینل 09146590651

مقیاس های رشد زبانی رینل:The Reynell developmental language scale(RDLS)

احتمالا رایج ترین آزمونی که توسط گفتاردرمانگران این مملکت استفتده می شود این تست است که توسط رینل در سال 1977 بوجود آمده است.

اگرچه  گاهی اوقات بنظر می رسد که این تست نسبتا طولانی است.بخش درکی نمی تواند خنده دار باشد و علی الرغم وجود کاستی هایش یک آزمون ملی وآشنا برای کودکان می باشد که می تواند در آن کودک نشسته و با چند اسباب بازی بازی کند و انها را روی هم قرار دهد. تنوعات و تغییرات زیادی باید وجود داشته باشد که برای کودک جالب و مشوق باشد. که این مورد برای ارزیابی های رسمی که باعث سردرگمی و گیجی می شود نامناسب می باشد.این بخش با رنگ ، تعداد ، طول و جیزهای دیگری است که ممکن است برای کودکان آسیب دیده زبانی کاری دشوار باشد.تقریبا دقیق گفتن اینکه خطاها با چه چیزی ارتباط دارد سخت است.هرچیز که کلا بخش درک تصویر دقیقی را از جنبه های مشکل به ما می دهد نمی تواندبگوید کجا و کی برنامه درمانی را شروع نماییم.که برای کودکان انگلیس استاندارد شده است.

مطالب متنوعی را برای آزمون کودک داده می شود و سیستم نمره دهی اش Fail/Pass(+/-) می باشد و ایراد دیگرش این است که نیاز کودک برای تکرار عنوان نمره منفی تلقی می شود.

آزمون برای کودکانی که کنترل توجه خیلی پایینی را دارندارزش کاربردی کمی را دارد.(مخصوصا سطوح 1و2) چنین کودکی بعید است که بخش بزرگ بازی را تمام کند و این عامل سبب می شود که کودک نتواند مهارت های کودکی اش را به طور درستی منعکس نماید و چیزهایی را که قبلا توسط کودک شناخته نشده است را بعید است کهآشکار نماید مثل ضعف توجه و جنین کودکانی آزمونهای غیر رسمی و یا شاید آزمون symbolic play test توصیه می شود.

بیشتر درمانگران در می یابند که سیستم نمره دهی بخش بیانی تست مشکل است ،اگرچه منوال اصلاح شده این را آشکارتر نشان می دهد. آشکار نیست که کدام زیر آزمون ها نمونه هستند و بیشتر افراد بخش درکی را به کار می برند و دیگر آزمون ها را برای زبان بیانی به کار می گیرند.

09146590651

دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp