1- وضوح در ک شنیداری :
آنچنانکه شول و همکاران در 1964 گفته اند بیشتر بیماران بلندی صدا را در سطح مکالمه دوست دارند و چنانچه بلندی را افزایش دهیم آنها آزرده می شوند .
گلسر و همکاران در 1974 پیشنهاد نمودند که افزایش بلندی صدا بیشتر از سطح طبیعی باعث تسهیل در ک نمی شود Mc Nail و همکاران نیز در 1979 به نتیجه مشابهی رسیده اند .
تنها تعداد کمی از شواهد از افزایش بلندی
تحریک شنیداری حمایت کردهاند و آنها نیز گفته اند آنچه مهم است کاهش نویز یا
افزایش نسبت signal/noice است دارلی نیز
به این نتیجه رسید که نویز محیطی کفایت عملکرد بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد
بیشتر در مانگران این توصیه را به خانواده بیمار می کنند که درک کلامی در محیط
ساکت بهتر انجام می شود نسبت به موقعی که سایر حرکات شنیداری مختل کننده در محیط
وجود دارد
دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه
تهران www.گفتاردرمانی.com گفتاردرمانی آذربایجان گفتاردرمانی تبریز تلگرام: گفتاردرمانی در آذربایجان و تبریز اینیستاگرام: گفتاردرمانی تبریز در آذربایجان توییتر: گفتاردرمانی تبریز
دکتر جعفر معصومی
راههای
تماس 09146590651 و
09143162621