رویکردهای مهم لکنت درمانی 09146590651
رویکردهای مهم لکنت درمانی:
برای درمان لکنت دو شیوه ی عمده ی درمان وجود دارد. 1- شیوه ی کنترل علایم 2- تقویت روانی
شیوه های کنترل برای تقویت روانی و کنترل علایم:
تماس نرم:
یک تکنیک بسیار قدیمی است و برای تغییر یا کاهش فشار و یا تماس اندامهای گویایی به کار میرود. لکنتی ها به طور عادتی تمایل به افزایش و یا تخریب تمام الگوهای تولید یعنی شکل دهی، نیرو و مدت زمان را دارند و نتیجه ی آن به وجود آمدن الگوی عادتی تنش، کشیده گویی، گسیختگی و الگوی تولیدی مختل می باشد. هدف تماس نرم تغییر این سیکل دایمی خود ساخته از طریق کاهش تنش حرکتی گفتار و تغییر یا اصلاح مجموعه فعالیت های آماده سازی می باشد. در این تکنیک شکل گیری صحیح اندامهای گویایی مهمتر از کاهش تنش است. در این شیوه یکسری کلمه و 20 جمله انتخاب می کند و به دو گروه تقسیم می گردد. راحتها با واجهای سایشی و دیگر واجهای قابل کشنیدن شروع و مشکلها با واجهای انفجاری، انسدادی ها و چند سیلابی ها شروع می شوند.
شروع آسان:
تنش عضلات سبب ثابت شدن یا متوقف شدن لکنتی، تاخیر در شروع حرکات اندامهای تولیدی گفتار، سرعت نامناسب حرکات، وجود خطا در وسعت و مدت زمان و قدرت حرکات و اختلال در مجموعه فعالیت های آماده سازی برای اندامهای تولیدی می شود.
در این شیوه های درمانی در جهت کاهش تنش و ایجاد آرامش در هنگام شروع گفتار می باشد. این روش برای کنترل علایم کاربرد دارد. شروع آسان سبب کاهش تنش در مناطق عملکردی گفتار و یکپارچگی جنبه های عصبی- حرکتی و روان زبانشناختی تولید می شود.
روشهای دیگر درمان لکنت عبارتند از
1- گروه همخوان 2- تاخیر پس نورد شنیداری 3- رد گیری 4- تایم اوت به عنوان شیوه ی تنبیه در فرآیند یادگیری. 5- درمان تنفس و جریان هوا و...
شیوه های کنترل علامت:
1- کنسل کردن 2- رها کردن 3- حرکات پیش نیاز تولید.
مرحله ی آخر درمان انتقال و تثبیت است.
09146590651
دکتر جعفر معصومی دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com
https://telegram.me/jafarmasumi
