تمرینات برای اختلال عملکرد تارهای صوتی

تمرینات برای اختلال عملکرد تارهای صوتی

تنفس دیافراگمی

بسیاری از افرادی که مشکلات تنفسی را تجربه می کنند، از تنفس آرام تر و کندتر بهره مند می شوند.

بخشی از ریه ها در زیر شانه ها است، قسمتی زیر بغل و بالای قفسه سینه قرار دارد.
 

بسیاری از افراد در پاسخ به کمبود هوا، عضلات گردن و شانه را سفت می کنند.

 هدف این تمرین این است که با تنفس دیافراگمی کم و عمیق راحت شوید .

چگونه:

1. آرام بنشینید یا دراز بکشید، یک دست را روی سینه و یک دست را روی شکم، زیر قفسه سینه خود قرار دهید.

2. بدون تغییر چیزی، هنگام دم و بازدم متوجه حرکت  شکم و سینه شوید.

3. سعی کنید وقتی عمیق نفس می کشید شکم خود را بالا بیاورید یا به سمت بیرون منبسط کنید.

هنگام بازدم، به شکم خود اجازه دهید با ورود و خروج هوا از بدنتان باد شود یا به داخل حرکت کنید.

4. این تنفس عمیق را بدون حرکت دادن شانه انجام دهید.

5. تنفس عمیق و آرام، ریتمیک و با فواصل مساوی دم و بازدم است.

تکنیک بوییدن-نفس

این مانور تنفسی واقعی است که در اولین محرک یک قسمت VCD شناخته شده است.

توانایی تنفس از طریق بینی برای این مرحله مهم است.

چگونه:

1. بوییدن عمیق از طریق بینی خود را تمرین کنید.

2. بوییدن عمیق و سریع را تمرین کنید.

3 بو کشیدن سریع پشت سر هم، هوا را وارد بدن شما می کنند
ریه ها با باز کردن تارهای صوتی شما ریلکس می شود.

3. بعد از اینکه بو کشیدن سریع و عمیق را انجام دادید، از طریق لب های جمع شده یا در حین انجام هر یک از آن ها بازدم را انجام دهید.

صداهای زیر برای تعداد  8- 10 اجرا کنید /ف/ /ش/ /س/

- این مرحله برای باز نگه داشتن گلوی شما هنگام بازدم مهم است.

- برای جلوگیری از هیپرونتیلاسیون باید تا حد امکان کامل بازدم کنید.

4. 5 تمرین تنفسی متوالی را در پنج نوبت در طول روز انجام دهید.

با یک فعالیت معمولی مانند زمان غذا خوردن، مسواک زدن و زمان خواب ترکیب کنید.

قبل خواب این  تمرینات را انجام دهید.