آسیب شناختی خفیف تعریف و شناخت 09146590651
آسیبشناختیخفیف یک مرحله گذرا بین پیری طبیعی و دمانس است. بههمین علت شناسایی هرچه سریعتر مبتلایان به آسیبشناختی خفیف و نحوه تحول آنها به انواع اختلالات زیرگروه دمانسی، اهمیت فوقالعادهای مییابد. یافتهها در مورد آسیبشناختی خفیف به دلیل تفاوت و اختلاف دیدگاهها بسیار پراکنده میباشد (پترسون[1]، 2004).
تعریف پایهای این مطالعه، تعریف DSM-V[2] میباشد. براین اساس آسیبشناختیخفیف یعنی:
1- وجود افت خفیف در حیطههای شناختی (توجه پیچیده[3]، عملکرد اجرایی[4]، حافظه و یادگیری[5]، زبان[6]، مهارتهای درکی حرکتی [7]و شناخت اجتماعی[8]) که توسط خود فرد، درمانگر، آزمونهای نوروسایکولوژیکی و یا سایر ارزیابیهای کلینیکی گزارش میشوند.
2- نقایص شناختی موجود، فعالیتهای روزمره فرد را تحت تاثیر قرار نمیدهد.
3- آسیبشناختی خفیف نباید بخاطر اختلالات زمینهای مانند دلیریوم باشد.
4- این نقایص شناختی با دیگر اختلالات روانپزشکی یا ذهنی مانند افسردگیماژور، آلزایمر، هانتینگنون قابل توصیف نیست (انجمن روانپزشکی آمریکا[9]، 2013).
امروزه برای ارزیابی و تشخیص افتراقی آسیبشناختی خفیف از سه راه استفاده می شود که عبارتند از تاریخچهگیری و بررسی فیزیکی، ارزیابیهای نوروسایکولوژیکی و آزمونهای تشخیص عصبی. در تشخیص زمانی که یک نشانگر زیستی ایدهآل برای تشخیص وجود ندارد آزمونهای نوروسایکولوژیکی از اهمیت تشخیصی فراوانی برخوردار میشود مخصوصاً زمانیکه آنرا برای مراحل اولیه شناخت بیماری استفاده مینماییم. بنابراین در مورد بیماران مبتلا به آسیبهایشناختیخفیف استفاده از آزمونهای نوروسایکولوژیکی اهمیت فوق العادهای دارد (پترسون[10]، 2004).
[1]- Peterson RC, 2004
[2] - diagnostic and statistical manual of mental disorder fifth edition
[3]- complex attention
[4] -executive function
[5] - learning and memory
[6] -language
[7] -perceptual motor
[8] -Scio cognition
[9]- American Psychiatric Association
[10]-Peterson 2004
09146590651
دکتر جعفر معصومی دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
Tabslp.com
https://telegram.me/jafarmasumi
