اختلالات خواب در بیماران دمانس و آلزایمر 09143162621 , 09146590651

توصیه هایی برای بهبود اختلالات خواب در بیماران دمانس و آلزایمر:

·        در طول روز کمتر چرت بزند،بعد از ظهر نخوابد.

·        هر شب در ساعت معینی به رختخواب برود.

·        اوائل عصر به مدت 20تا30 دقیقه نرمش های ملایمی انجام دهد.در صورتی که هوا خوب باشد یک پیاده روی تند ایده آل است.

·        خوردن یک غذای سبک(هیدرات های کربن و شیر مناسب اند)حدودا یک ساعت پیش از رفتن به رختخواب مناسب است.

·        لباس خواب راحت بپوشد که تنگ نباشد،نچرخد یا نپیچد.

·        در و پنجره ها برای جلوگیری از سرو صداهای مزاح

م،بسته شوند.

·        اتاق تاریک باشد و فقط یک چراغ خواب با نور ضعیف روشن نگاه داشته شود تا از سرگردانی و اضطراب بهنگام بیدار شدن در نیمه شب،پیشگیری شود.

  

1)    حفظ توجه به فعالیت:

·        برمبنای نیاز ارتباطی شناختی ،زبانی،شغلی واجتماعی مراجع، موقعیت های ارتباطی ویژه را به عنوان هدف جهت مداخله انتخاب کنید.

·        با قراردادن محرک در حوزه بینایی مراجع و حرکت دادن سر او با دست و ارائه راهنمای کلامی "نگاه کن" برای تلاقی نگاه مراجع با محرک، به وی بیاموزید که توجه خود را متمرکز کند.به تدریج راهنمای فیزیکی را حذف کنید تا زمانی که مراجع بتواند فقط با راهنمای کلامی یا حرکات بیانگر به آن فعالیت نگاه کند.

·        با قرار دادن یک زمان سنج که در فواصل مشخص بین یک فعالیت زنگ بزند و با آموزش مراجع برای حفظ توجهش در فواصل زمانی ،به او کمک کنید که توجهش را به مدت طولانی تری حفظ کند.چنانچه مراجع علائم حواس پرتی را نشان داد، مجددا توجه اورا به سمت محرک جلب کنید.

·        استفاده از راهبردهای خود کنترلی را برای تداوم انجام یک فعالیت به مراجع آموزش دهید(مثل تمرین پرسش های خود هدایتگر) تا مجددا توجه مراجع به آن فعالیت جلب شود(مثلا"من چکار می کنم؟" ، "بی هدف هستم؟" ،"چکار باید بکنم؟")

09143162621                       09146590651
دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
www.گفتاردرمانی.com
 www.goftardarmaniazarbaijan.com
www.goftardarmanitabriz.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp

کمک به بیمار دمانس آلزایمر و ..... 09143162621 , 09146590651

کمک به بیمار دمانس

اختلالات حافظه:

·        ایجاد یک برنامه ی منظم از فعالیت هایی که ثابتند و از روزی به روز دیگر تغییر نمی کنند تا بدین طریق نیاز به حافظه کاهش یابد.تهیه یک برنامه مکتوب از کارهایی که هر روز باید انجام شوند و ضربدر زدن یا تیک زدن مواردی که انجام شده اند.

·        کوک کردن یک ساعت زنگ دار روی ساعت انجام یک فعالیت و گذاشتن یادداشتی کنار ساعت که نشان دهد به هنگام زنگ زدن ساعت چه کاری باید انجام شود.

·        تهیه فهرستی از شماره تلفن های مهم و قرار دادن آن در نزدیکی دستگاه تلفن با درج شماره تلفن های ضروری در ابتدای فهرست و مرتب کردن شماره های دیگر براساس بسامد استفاده از آنها.

·        تهیه فهرستی از کارهایی که به هنگام ترک منزل باید انجام ش

وند(مثل خاموش کردن لامپ ها، خاموش کردن اجاق گاز،برداشتن کلید های درب منزل و...)و قرار دادن فهرست نزدیک درب خروجی که بیمار از آن استفاده می کند.

·        نگهداری لوازم شخصی بیمار در یک مکان مشخص.

·        نگهداری لوازمی که همزمان یا برای کار واحدی استفاده می شوند در یک جا(مثل نگهداری قهوه جوش، صافی،قهوه و پیمانه قهوه در یک قفسه).

·        همراه داشتن کارتی که در آن آدرس محل سکونت و شماره تلفنهای حداقل دونفر از مراقبت کنندگان نوشته شده باشد استفاده از یک دستبند که دربردارنده همین اطلاعات است.

·        چسباندن کارت هایی که نشانگر محتویات کابینت ها، قفسه ها و کشو ها هستند بر روی درب ها و کشوها.

09143162621                       09146590651
دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
www.گفتاردرمانی.com
 www.goftardarmaniazarbaijan.com
www.goftardarmanitabriz.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp

روش های گفتاردرمانی آلزایمر 09143162621 , 09146590651

روش های درمان آلزایمر                                        

به علت پیشرونده بودن بیماری آلزایمر اهداف درمان باید در جهت کند کردن پیشرفت دمانس، تسهیل تعامل های سازنده میان بیمار و محیط او، اطمینان از تامین بیمار ،حفظ سلامت بیمار و فراهم آوردن حمایت و راهنمایی برای مراقبت کنندگان از بیمار باشد.

حفظ و ارتقای توانایی ارتباطی بیمار:

آسیب شناس گفتار و زبان میتواند به بیمار در تعیین اینکه کدام کارکرد های ارتباطی لطمه دیده و کدامیک سالم باقی مانده اند کمک کند.همچنین می تواند و به بیمار کمک کند تا راهکارهایی برای بهبود کارکرد آسیب دیده و تثبیت عملکرد های سالم به کار بندد.

برای مثال بیماری که نمی تواند دستورات شفاهی را به خاطر بیاورد اما می تواند بخواند و بنویسد ممکن است اختلال حافظه را با نوشتن دستورات و خواندن آنها به هنگام نیاز جبران کند.

آسیب شناس گفتار و زبان می تواند به بیمار کمک کند تا خطاهای ارتباطی را که واقعا مزاحم ارتباطند از آنهایی که بیشتر جنبه آزاردهنده دارند تمییز دهد(به طورمثال شکست های بازیابی کلمه که در آنها بیمار به مترادف ها متوسل می شود احتمالا آزاردهنده هستند ولی معمولا موجب شکست ارتباطی نمی شوند درحالیکه اگر بیمار در ارائه مرجع ضمایری که بکار می برد شکست بخورد پیامد های جدی تری به دنبال خواهد داشت).سپس بیمار میتواند توجه خود را برروی جنبه های مهم ارتباط معطوف سازد و از نقایصی که صرفا آزاردهنده هستند چشم پوشی کند.همچنان که اختلالات ارتباطی بیمار بدتر می شوند،آسیب شناس گفتار و زبان می تواند حمایت عاطفی فراهم کند و به بیمار کمک کند تا راهکار های ارتباطی اش را مطابق با تغییرات شدت و ماهیت اختلالات ارتباطی، تغییر دهد.همچنان که قابلیت های بیمار کاهش می یابند مسئولیت حفظ ارتباط به مراقبت کنندگان بیمار منتقل می گردد و مراقبت کنندگان در کانون تمرکز درمان قرار می گیرند.

09143162621                       09146590651
دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
www.گفتاردرمانی.com
 www.goftardarmaniazarbaijan.com
www.goftardarmanitabriz.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp

آسیب شناختی خفیف 09143162621, 09146590651

آسیب شناختی خفیف[1]:

آسیب شناختی خفیف به عنوان یک برچسب تشخیصی:

برای بیماران مبتلا به آسیب شناختی خفیف اصطلاحات متنوعی به­کار برده می­شود که اصطلاح آسیب شناختی خفیف به­صورت بسیار وسیعی استفاده می­شود. پترسون و همکاران در سالهای 1995 و 1999 بر اساس معیارهای زیر آنرا تعریف نموده­اند

1-    شکایت ضمنی ار مشکل حافظه که مصاحبه نیز آنرا تایید می­نماید.

2-    علامتی بسیار آشکار از اختلال حافظه

3-    مهارتهای شناختی عمومی سالم هستند.

4-    فعالیت های زندگی روزمره سالم هستند.

5-     بیمار علایم دمانس ندارد و به دمانس مبتلا نیست.

ADNI [2] به صورت کاربردی، عملیاتی [3] وکیلینیکی علایم فوق را به صورت زیر برای تشخیص آسانتر این بیماری مشخص نموده است.

1-    شکایت ضمنی از حافظه که با مصاحبه تایید می­شود.

2-    SD1.5- و یا بیشتر از آن با تاخیر 20 دقیقه در به یادآوری داستان A (برای این کار از مقیاس حافظه وکسلر بخش حافظه منطقی گرفته می­شود).

3-    ادراک عمومی فرد طبیعی است و در آزمون MMSE   نمره 24- 30 را به­دست می­آورد.

4-    فعالیت زندگی روزمره[4] سالم است و درآزمون CDR   ایندکس 0.5 نمره به­دست می­آید (موریس، 1993).

5-    تشخیص قطعی عدم وجود دمانس باید وجود داشته باشد.

آسیب شناختی خفیف دو گروه سالمندی وجود دارد که عبارتند از:

1-    سالمندان سالمی که سطح فعالیت شناختی آنها پایین است.

2-    سالمندان مبتلا به دمانس که سطح فعالیت شناختی بالایی دارند.

این دو گروه سالمندی به شکل کاملا درستی از هم دیگر تشخیص داده نمی شوند. بنابراین سالمندانی که تشخیص آسیب شناختی خفیف را دریافت می­کنند یا به گروه سالمندان سالم و یا به گروه سالمندان مبتلا به دمانس تعلق دارند. این یافته ها نشان می­دهند که آسیب شناختی خفیف یک شکل ثابت و گروه همگنی نیست و یا حداقل درمانگران بالینی این دو گروه را نمی­توانند از همدیگر تمایز دهند. آسیب شناختی خفیف به این دلیل به کاربرده می­شود که درمانگر نمی­تواند بیمار را دقیقا در یک گروه خاص قرار دهد و به ایتن حقیقت اشاره دارد که دمانس یک بیماری پیشرونده است و همچنین حاکی از این است که تحقیقات در حیطه آسیب شناختی خفیف اندک است و نتیجه عمومی این تحقیقات می تواند حاکی از تغییر

بیمار به اختلال دمانس، باقی ماندن در مرحله آسیب شناختی خفیف و یا بازگشت به گروه سالمندان سالم است.

پترسون و همکاران تخریب متوسطی را در هیپوکامپ بیماران مبتلا به آسیب شناختی خفیف مشاهده نمودند که این وضعیت در سالمندان سالم و مبتلا به آلزایمر مشاهده نشد (جاک و امکداشلاری، 1999).

تشخیص زود هنگام در بیماری دمانس مفهومی است که هر لحظه در حال تغییر است. آسیب شناختی خفیف مفهومی مانند مفهوم پری­دمانس دارد. در DSM-V این مفهوم به آسیب عصب شناختی کوچک تغییر یافته است. معیار های تعین آسیب عصبی شناختی کوچک در DSM-V مانند معیارهای آسیب شناختی خفیف است و تنها تفاوتی که وجود دارد این است که در DSM-V دیگر به عنوان آسیب شناختی خفیف شناخته نمی­شود. هر اسمی که به این اختلال داده می­شود مهم نیست آنچه که مهم است این است که این معیارهای تشخیصی به شکل وسیعی شناخته شده و مورد قبول واقع شده است. این تشخیص در DSM-V به عنوان شرط پری­دمانس پذیرفته می­شود که می­تواند برای تحقیقات و فعالیتهای کیلینکی مفید بوده و منافعی داشته باشد. معمولا احتمال اینکه آسیب شناختی خفیف به دمانس تبدیل شود بسیار زیاد است. سالمندان مبتلا به آسیب شناختی خفیف به سه گروه تقسیم می­شوند که شامل بیماران در حال تبدیل به دمانس، بیمارانی که تغییر پیدا نمی­کنند و سالمندان گروه سالم که عملکرد شناختی آنها به شکل ثابت و تغییر ناپذیری در سطوح پایین قرار دارند. اینکه هر فردی به کدام گروه آسیب شناختی خفیف تعلق داشته باشند به معیارهای زیر وابسته هستند.

1-    معیارهای انتخاب (گروه کیلینیکی در مقابل گروه سالم)

2-    ماهییت شکایت از حافظه (برانگیخته یا خودانگیخته)

3-    بیماران با کدام آزمون مورد ارزیابی قرار می­گیرند (داست

ان در مقابل یادگیری لیست و یا یک گزینه­ای و یا چند گزینه­ای).

4-    نوع و تفسیر مقیاسهای در حیطه­های غیر از حافظه نیز در این تقسیم بندی بسیار موثر می­باشد.

بنابراین فاکتورهای موثر بالا را باید در تفسیر وشرح یافتها در تحقیقات و مطالعات پری­دمانس در نظر بگیریم.

09143162621                       09146590651
دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
www.گفتاردرمانی.com
 www.goftardarmaniazarbaijan.com
www.goftardarmanitabriz.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp

---

[1] - Mild cognitive impairment

[2] -Alzheimer’s disease neuroimaging Initiative 

[3] -operative form

[4] - ADL (activity daily living)

ویژگیهای محرک بینایی در بیماران آفازی عملکردی بودن محرک 09143162621 و 09146590651

ویژگیهای محرک بینایی در بیماران آفازی عملکردی بودن محرک

قابلیت عمل ( عملکردی بودن ):

در آزمایشی که توسط گاردنر 1973 در این زمینه انجام شد تفاوت عناوین عملکردی و مجازی ( رمزی ) با یکدیگر مورد بررسی قرار گرفت در این مطالعه منظور از عناوین عملکردی عناوینی است که دارای ویژگیهای : مجرد بودن –جدا بودن از زمینه احاطه کننده – سهولت دسترسی –ثابت بودن و سهولت بررسی توسط چندین حس باشند . منظور از عناوین مجازی عناوین دارای ویژگیهای : قابل تشخیص نبودن از زمینه احاطه کننده آسان در دسترس قرار نگرفتن ثابت نبودن به هنگام لمس و عدم شناخت اولیه به وسیله ترکیب بینایی می باشد مثلا در یک تصویر از داخل اتاق عناوین عملکردی و مجازی به ترتیب گلدان و سقف می باشند ( در تصویر شهر لوله آب و سنگهای پیاده رو در تصویر حومه شهر صخره و ابر ) منتایج این بررسی نشان داد که برای بیماران نامگذاری عناوین عملکردی آسانتر از عناوین مجازی است .

پس بطور خلاصه فعال سازی عملکرد زبانی بیماران آفازیک با برجسته کردن مشخص نمودن و ابهام نداشتن محرکهای بینایی تا حد امکان قابل افزایش است رنگ ممکن است سبب تازگی محرک برای بیمار شده و ضمن اطلاعات بیشتر توجه بیمار را بیش از تصایر سیاه و سفید به خود جلب نماید ار جحیت استفاده از اشیای واقعی نسبت به طرحهای با خطوط کوتاه ( انتزاع شده از همان اشیا ) به منظور تحریک بینایی بیماران احتمالا بسیار جزئی است عملکردی بودن اشیا ممکن است نقشی تسهیل کننده داشته باشد بازنمائیهای عجیب مثل تصاویر شکسته شده ممکن است سبب تحریک ارتباطات بیشتری شده رفتار زبانی گسترده و متفاوت تری را برانگیزاند.

 نقش سرنخها زمینه ( بافت ) و حشو :

 سرنخها ( راهنمائیهای کوچک ) :

آیا می توانیم به منظور درک بهتر بیماران آفازیک محرکهای کلامی یا بینایی که برای درمان آنان مورد استفاده قرار می دهیم را با ارائه محرکهای اضافی پیچیده تر سازیم ؟

در تحقیقی مقایسه ای بین آفازی اسمی و اکتساب لغت دوران کودکی استفاده از سر نخهای ( کمکهای ) مختلف به وسیله راچ فورد و ویلیامز 1962 مورد بررسی قرار گرفت آنان در این مطالعه عملکرد نامگذاری 32 بیمار آفازیک و 120 کودک را با استفاده از کارتهای تصویری اشیایی که اجزا آنها نیز قابل نامگذاری بود مورد مقایسه قرار دادند اگر در مواردی بیمار نمی توانست نام تصویر را بگوید به روشهای زیر به او کمک می شد : 1- توصیف مورد استفاده شی  2- جمله ای که انتهایش گفته نمی شد و بینار به وسیله ارتباط می توانست به نام آن شی برسد و یا استفاده از لغت در یک بافت مانند : ( کیف و.... )  ( ما گاز می گیریم با ...) 3 – استفاده از قافیه مثل ( مرد – زرد )  4- هجی دهانی لغت

این بررسی نشان داد که ترتیب مشکل بودن اسامی آزمون با تاخیر اکتساب لغات توسط کودکان مطابقت دارد و هر چه لغت مشکل تر باشد بیمار برای رسیدن به پاسخ صحیح نیازمند به سر نخ بیشتری می باشد سرنخ 2و3و4 و دارای تاثیر تقریبا برابر هستند و هر سه از توصیف مورد استفاده شی مفید تر می باشند جالب است که راچ فورد و ویلیامز 1963 پس از مدتی مجددا 10 نفر از این بیماران که تقریبا به طور کامل بهبود یافته بودند را مورد مطالعه قرار داده و متوجه شدند که اسامی مشکل به سر نخهای بسیار کمتری نیاز داشته و بیاد آوردن اسامی آسان دیگر به سر نخی وابسته نیست .

استفاده از سر نخها در مطالعه ای به وسیله بارتون و همکارانش 1969 نیز  مورد مطالعه قرار گرفت آنها از 48 بیمار آفازیک خواستند که 25 اسم یک هجایی را به شیوه های زیر نامگذاری کنند : 1- نامگذاری بدون کمک    2- قرار دادن نام تصویر د پایان یک جمله ناتمام   3- نام بردن تصویر در پاسخ به توصیف آن. آنان متوجه شدند که نام بردن تصویر خصوصا به هنگام استفاده از جمله ناتمام بسیار آسان است شیوه کنترل ( نامگذاری بدون کمک ) از نظر مشکل بودن در رده دوم قرار می گیرد و نامگذاری در پاسخ به توصیف تصویر مشکل ترین مورد برای پاسخگویی بیماران می باشد .

09143162621                       09146590651
دکتر جعفر معصومی            دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
www.گفتاردرمانی.com
 www.goftardarmaniazarbaijan.com
www.goftardarmanitabriz.com

https://telegram.me/jafarmasumi

https://www.instagram.com/goftardarmani_tabriz/

  https://twitter.com/masumislp