فعالیتهای 3 گانه برای تقویت هماهنگی دست و چشم

تقویت هماهنگی چشم و دست در کودکان از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و به آنها کمک می‌کند تا مهارت‌های حرکتی ظریف خود را بهبود بخشند و برای انجام فعالیت‌های روزمره بهتر آماده شوند. در اینجا چند راهکار موثر برای تقویت این مهارت در کودکان ارائه شده است:
بازی‌های هدف‌دار:
• پرتاب توپ: پرتاب توپ به سبد، حلقه یا هدف‌های دیگر، به کودک کمک می‌کند تا بینایی و حرکات دست خود را هماهنگ کند.
• بازی‌های با توپ کوچک: بازی‌هایی مانند پینگ‌پنگ، بدمینتون یا تنیس روی میز، مهارت‌های هماهنگی چشم و دست را به چالش می‌کشند.
• بازی‌های با حباب: تعقیب و گرفتن حباب‌ها، یک فعالیت سرگرم‌کننده و موثر برای تقویت هماهنگی چشم و دست است.
• بازی‌های با آب: بازی با آب‌پاش، قیف و لیوان، به کودک کمک می‌کند تا کنترل حرکات دست خود را بهبود بخشد.
• بازی‌های با خمیر بازی: ساختن اشکال مختلف با خمیر بازی، مهارت‌های حرکتی ظریف و هماهنگی چشم و دست را تقویت می‌کند.
فعالیت‌های هنری:
• نقاشی و رنگ‌آمیزی: نقاشی کردن درون خطوط، رنگ‌آمیزی تصاویر و ساختن طرح‌های مختلف، به کودک کمک می‌کند تا کنترل قلم‌مو یا مداد را یاد بگیرد.
• قصه‌گویی با انگشتان: ساختن اشکال مختلف با انگشتان و روایت داستان، همزمان مهارت‌های زبانی و هماهنگی چشم و دست را تقویت می‌کند.
• پازل: حل پازل‌های ساده تا پیچیده، به کودک کمک می‌کند تا قطعات را تشخیص داده و آنها را در جای مناسب قرار دهد.
فعالیت‌های روزمره:
• چیدن لباس‌ها: کمک کردن به کودک برای چیدن لباس‌ها در کشو یا آویزان کردن آنها روی چوب لباسی، به او کمک می‌کند تا دکمه‌ها را ببندد و زیپ‌ها را بالا و پایین کند.
• آشپزی ساده: کمک کردن به کودک در کارهای ساده آشپزی مانند هم زدن مواد، قالب زدن خمیر یا چیدن میوه‌ها، مهارت‌های حرکتی ظریف او را تقویت می‌کند.
• ساختن کاردستی: ساختن کاردستی با استفاده از مواد مختلف مانند کاغذ، مقوا، چوب و چسب، خلاقیت و هماهنگی چشم و دست کودک را پرورش می‌دهد.
نکات مهم:
• صبر و حوصله: تقویت هماهنگی چشم و دست نیاز به زمان و تمرین مداوم دارد. صبور باشید و به کودک اجازه دهید تا با سرعت خود پیشرفت کند.
• تشویق و حمایت: کودک را به خاطر تلاش‌هایش تشویق کنید و از او حمایت کنید.
• تنوع: فعالیت‌های مختلفی را برای کودک در نظر بگیرید تا او خسته نشود و انگیزه خود را از دست ندهد.
• توجه به سن کودک: بازی‌ها و فعالیت‌ها را متناسب با سن و توانایی‌های کودک انتخاب کنید.
چه زمانی باید به متخصص مراجعه کنیم؟
اگر متوجه شدید که کودک شما در مقایسه با همسالان خود در انجام فعالیت‌های روزمره یا بازی‌ها با مشکل مواجه است، بهتر است با یک متخصص مانند کاردرمان یا گفتاردرمانگر مشورت کنید.

بدغذایی در کودکان: دلایل و راهکارها

بدغذایی در کودکان: دلایل و راهکارها

بدغذایی در کودکان، یکی از دغدغه‌های اصلی والدین است. دلایل مختلفی باعث می‌شود کودکان از خوردن غذا امتناع کنند یا به برخی غذاها علاقه‌ای نشان ندهند.

دلایل بدغذایی در کودکان:عوامل روانی:تقلید: کودکان اغلب رفتارهای بزرگترها را تقلید می‌کنند. اگر والدین یا خواهر و برادر بزرگتر از خوردن غذایی خاص امتناع کنند، کودک نیز ممکن است همین کار را انجام دهد.
توجه جویی: گاهی اوقات، کودک با امتناع از غذا خوردن، توجه والدین را به خود جلب می‌کند.
اضطراب و استرس: مشکلات عاطفی مانند اضطراب، استرس یا افسردگی می‌تواند بر اشتهای کودک تأثیر بگذارد.
اختلالات حسی: برخی کودکان نسبت به بافت، بو یا طعم خاصی حساسیت نشان می‌دهند و به همین دلیل از خوردن برخی غذاها خودداری می‌کنند.
عوامل فیزیولوژیکی:
بیماری: بیماری‌هایی مانند عفونت، تب، مشکلات دندان یا بیماری‌های گوارشی می‌توانند اشتهای کودک را کاهش دهند.
مشکلات رشد: برخی کودکان به دلیل مشکلات رشد یا اختلالات متابولیکی، نیاز به انرژی کمتری دارند و در نتیجه کمتر غذا می‌خورند.
عوامل محیطی:
جو هنگام غذا خوردن: اگر هنگام غذا خوردن تنش و استرس وجود داشته باشد، کودک ممکن است از خوردن غذا امتناع کند.
تکرار غذا: اگر به کودک دائماً یک نوع غذا داده شود، او ممکن است از آن خسته شود و دیگر علاقه‌ای به خوردن آن نشان ندهد.
تغذیه با شیر مادر یا شیر خشک: در برخی موارد، ادامه دادن تغذیه با شیر مادر یا شیر خشک در سنین بالاتر، می‌تواند بر اشتهای کودک برای غذاهای جامد تأثیر بگذارد.
راهکارهای مقابله با بدغذایی در کودکان:
ایجاد محیطی آرام و لذت‌بخش هنگام غذا خوردن:
از تلویزیون و سایر وسایل الکترونیکی در هنگام غذا خوردن اجتناب کنید.
با کودک خود در مورد روزش صحبت کنید و به او توجه کنید.
از ظروف و قاشق‌های جذاب برای کودک استفاده کنید.
تنوع در غذاها:
غذاهای جدید را به تدریج و با صبر و حوصله به کودک معرفی کنید.
از رنگ‌ها و شکل‌های مختلف غذا استفاده کنید تا برای کودک جذاب‌تر باشد.
اجازه دهید کودک در تهیه غذا مشارکت داشته باشد.
تعیین زمان مشخص برای غذا خوردن:
سعی کنید وعده‌های غذایی کودک را در ساعات مشخصی برگزار کنید.
از میان وعده‌های ناسالم مانند چیپس و پفک اجتناب کنید.
مشاوره با درمانگر:
اگر بدغذایی کودک شما طولانی مدت است و با روش‌های معمول بهبود نمی‌یابد، بهتر است با درمانگر مشورت کنید.
نکته مهم: هرگز کودک را مجبور به غذا خوردن نکنید. این کار می‌تواند باعث ایجاد تنش و بدتر شدن مشکل شود.

تاثیر تجهیزات دیجیتال بر رشد کودکان 

دسترسی به این تکنولوژی‌های مدرن سبب شده است که کودکان مهارت‌های دیجیتال را زودتر یاد گرفته و آنها را در زندگی روزمره خود به کار گیرند آنها هم اکنون می‌توانند با بهره‌گیری از این تکنولوژی‌های دیجیتال مهارت‌های دیجیتال خود را افزایش داده و کارهایی مانند برنامه نویسی و طراحی را نیز یاد بگیرند

مانند تمام فعالیت‌ها و مهارت‌های دیگر زندگی انسان‌ها استفاده بیش از حد از فناوری و تکنولوژی‌های دیجیتال عواقب منفی زیادی را نیز روی زندگی انسان‌ها بر جای می‌گذارد که در ادامه روی عواقب منفی استفاده بیش از حد از این تکنولوژی با هم صحبت خواهیم نمود.

یکی از مهم‌ترین تاثیرات منفی که استفاده از دستگاه‌های دیجیتال روی کودکان می‌گذارد ایجاد اختلالات و مشکلات خواب می‌باشد دستگاه‌های دیجیتال عموماً نور آبی را تولید می‌کنند که این نور روی الگوی خواب کودکان و مغز آنها تاثیرات منفی گذاشته باعث اختلالات خواب و رشدی می‌گردد

استفاده بیش از حد از تکنولوژی‌های دیجیتال باعث می‌شود که برخی مشکلات ذهنی و رفتاری در کودکان افزایش یابد مطالعات نشان داده است که کودکانی که بیش از حد از تکنولوژی‌های دیجیتال استفاده می‌کنند مشکلات رفتاری ذهنی و شناختی بیشتری را نسبت به سایر کودکان دارند استفاده بیش از حد ز تکنولوژی‌های دیجیتال باعث افزایش پرخاشگری اضطراب افسردگی در کودکان می‌گردد

ماهیت استفاده از تکنولوژی‌های دیجیتال به گونه‌ای است که فرد باید در جلوی آن بنشیند زمان زیادی را صرف کند و کار با آن را به صورت ساکن در یک جا نشسته انجام دهد این عامل خود باعث کاهش فعالیت فیزیکی و مشکلات سلامتی مرتبط با آن در کودکان و بزرگسالان می‌گردد

ادامه را در این لینک بخوانید

توانایی کودکان در 28 ماهگی

پسرم 28 ماهه است فقط 10 کلمه می گوید اون هم واضخ نیست کلمات بابا و مامان هم نمیگه شدید شلوغ و سر به هوا است چیکار کتنم؟

در حالی که هر کودکی با سرعت خاص خود رشد می‌کند، اما به نظر می‌رسد که پسر شما ممکن است از نظر رشـد زبانی کمی عقب افتاده باشد. در 28 ماهگی، اکثر کودکان 50 تا 75 کلمه را می‌دانند و می‌توانند جملات دو تا سه کلمه‌ای را بیان کنند.

با این حال، مهم است که به خاطر داشته باشید که این فقط یک میانگین است و طیف وسیعی از رشد طبیعی وجود دارد. برخی از کودکان ممکن است دیرتر از بقیه شروع به صحبت کردن کنند، اما ناگهان جهش رشدی می‌کنند و به سرعت جبران می‌کنند.

در اینجا چند نکته وجود دارد که می‌توانید برای کمک به تحریک رشد زبانی پسرتان انجام دهید:

با او زیاد صحبت کنید: در طول روز با او صحبت کنید، حتی اگر به نظر می‌رسد که به شما توجه نمی‌کند. درباره کارهایی که انجام می‌دهید، چیزهایی که می‌بینید و افکارتان صحبت کنید. برایش کتاب بخوانید، آهنگ بخوانید و با او بازی‌های زبانی انجام دهید.

به او فرصت صحبت کردن بدهید: وقتی صحبت می‌کند، با دقت به او گوش دهید و به او فرصت دهید تا افکارش را کامل کند. سوالات باز بپرسید که او را به صحبت کردن تشویق می‌کند.

از حرکات و اشارات استفاده کنید: هنگام صحبت کردن از حرکات صورت، اشارات و زبان بدن استفاده کنید. این به او کمک می‌کند تا معانی کلمات را درک کند.

با او کتاب بخوانید: کتاب خواندن یک راه عالی برای معرفی کلمات جدید و مفاهیم به او است. کتاب‌هایی را انتخاب کنید که تصاویر رنگارنگ و داستان‌های ساده دارند.

با او آواز بخوانید: آواز خواندن یک راه سرگرم‌کننده برای آموزش کلمات و زبان به او است. آهنگ‌های ساده‌ای را انتخاب کنید که او می‌تواند با شما همخوانی کند.

با او بازی کنید: بازی‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به رشد زبانی او انجام دهید. بازی‌هایی مانند پنهان کردن و پیدا کردن، نام بردن از اشیاء و بازی‌های پرسش و پاسخ را امتحان کنید.

محیطی را برای او فراهم کنید که در آن احساس امنیت و راحتی کند: زمانی که احساس امنیت و آرامش می‌کند، بیشتر مایل به صحبت کردن خواهد بود.

از تشویق و تمجید استفاده کنید: وقتی صحبت می‌کند، او را تشویق کنید و از او تعریف کنید. این به او انگیزه می‌دهد تا به صحبت کردن ادامه دهد.

اگر نگران هستید: اگر نگران رشـد زبانی پسرتان هستید، صحبت با پزشک او مهم است. آنها می‌توانند ارزیابی انجام دهند و در صورت نیاز، او را به یک متخصص گفتار و زبان ارجاع دهند.

چگونه با بیماری آفازی ارتباط برقرار کنیم؟

برقراری ارتباط با فرد مبتلا به آفازی:
آفازی یک اختلال زبانی است که بر توانایی افراد در برقراری ارتباط از طریق گفتار، نوشتن و درک زبان تأثیر می‌گذارد. این بیماری به دلیل آسیب به بخش‌هایی از مغز که مسئول زبان هستند، ایجاد می‌شود. سکته مغزی شایع‌ترین علت آفازی است، اما می‌تواند در اثر ضربه مغزی، تومور مغزی یا عفونت مغزی نیز ایجاد شود.

شدت آفازی در افراد مختلف متفاوت است. برخی از افراد ممکن است فقط در پیدا کردن کلمات مناسب مشکل داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در درک گفتار یا نوشتن جملات کامل مشکل داشته باشند.

در اینجا چند نکته برای برقراری ارتباط با فرد مبتلا به آفازی آورده شده است:

صبور باشید و درک کنید: به یاد داشته باشید که فرد مبتلا به آفازی برای برقراری ارتباط تلاش می‌کند. صبور باشید و به او فرصت کافی برای صحبت کردن بدهید.
از زبان ساده استفاده کنید: از جملات کوتاه و ساده با کلمات رایج استفاده کنید. از اصطلاحات تخصصی یا زبان پیچیده خودداری کنید.
به او فرصت دهید تا پاسخ دهد: بعد از اینکه صحبت خود را تمام کردید، به او فرصت کافی برای پاسخ دادن بدهید. ممکن است لازم باشد چند بار سؤال خود را به روش‌های مختلف بپرسید.
از اشاره و زبان بدن استفاده کنید: می‌توانید از اشاره و زبان بدن برای کمک به برقراری ارتباط خود استفاده کنید. به عنوان مثال، می‌توانید هنگام صحبت در مورد یک شیء به آن اشاره کنید.
از وسایل کمکی ارتباطی استفاده کنید: می‌توان از ابزارهای کمکی ارتباطی مانند تصاویر، کارت‌ها یا برنامه‌های کامپیوتری برای کمک به افراد مبتلا به آفازی برای برقراری ارتباط استفاده کرد.
احساسات او را تأیید کنید: به احساسات و ناامیدی‌های او توجه داشته باشید. به او بگویید که می‌فهمید چقدر برایش سخت است.
محیط را آرام نگه دارید: از سر و صدا و عوامل حواس پرتی که ممکن است تمرکز او را مختل کند، خودداری کنید.
تشویقش کنید: هر تلاشی که برای برقراری ارتباط انجام می‌دهد، تشویق کنید. به او نشان دهید که به او ایمان دارید و از پیشرفتش قدردانی می‌کنید.
موارد زیر را نیز به خاطر داشته باشید:

از او نخواهید که سریع‌تر صحبت کند یا بیشتر تلاش کند.
او را با افراد دیگر مقایسه نکنید.
اگر متوجه نمی‌شوید که او چه می‌گوید، خجالت نکشید و از او بخواهید که آن را به روش دیگری بیان کند.
مهمتر از همه، با او با احترام و صبر رفتار کنید.
با کمی صبر و درک، می‌توانید به طور موثر با فرد مبتلا به آفازی ارتباط برقرار کنید.